Katolik Kilisesinin doktrinlerini beş başlıkta inceleyebiliriz:

A) Bizim için sevgi olan Tanrı, insanların mutluluğunu arzulamaktadır. Bu nedenle Tanrı, ezelden beri kendisi için hiçbir çıkar ya da zorunluluk söz konusu olmadığı halde, başka varlıklara vücut vermek istemiştir. Tanrı bu varlıkları, kendisine benzer, düşünce sahibi ve özgür olarak yaratmıştır. Tanrı bu varlıklara mutluluğu sonsuz olarak vermeden önce, bunların yeryüzünde kısa bir yaşam boyunca, kendisi ile birlikte başkalarının mutluluğuna katkıda bulunmalarını istemiştir (İnsanın yaratılışı ve görevleri).

B) Tanrı, yarattığı varlıklara, kendi ilahi hayatına katılmak olanağını vermek istemiştir. Bu nedenle onları, yeryüzündeki hayatlarında bile, kendisi ile çok yakın ve içten bir ilişki içinde olmaya çağırmıştır (Yeryüzünde Tanrı-İnsan ilişkisi – Yüksek Bir Yaşama Çağrı).

C) Tanrı, armağanlarını esirgemediği bu varlıklara, çağrısına yanıt vermekten kaçınmak olanağını vermiş olup, onların günah işleyeceklerini başından beri biliyordu (Asli günah).

D) Tanrı, insanın özgür oluşunun sonucu olarak, başarısızlığa uğrayan bir eserle ilişiğini kesecek yerde, sevgisini, insanların hatasını tamir etmeye kadar vardırmaktadır. Bu amaçla hem Tanrı hem insan olan, hayatını kurban olarak sunmak suretiyle, Yaratan ile yarattıkları arasında yeni bir sözleşme oluşturan ve Mesih İsa adını verdiğimiz kimse olmuştur.

E) Tanrı, kurduğu düzeni ve tamir çabasını kabul eden insanların, Tanrı’nın kavmini oluşturmak ve büyük insanlık ailesinin dünyevi ve ebedi mutluluğu için, kendisiyle birlikte çalışmak üzere, İsa vasıtasıyla ve İsa’da, gözle görülmeyen bir şekilde ve İsa tarafından kurulan bir ‘toplum’ da yani Kilise ’de, gözle görülür bir biçimde birleşmelerini istemiştir. (Hristiyan yaşamı)